De inmiddels 34 jarige Max werd op zijn 17e veroordeeld voor een zedenmisdrijf. Max, die vanaf het eerste verhoor ontkend heeft, kwam terecht in diverse TBS klinieken, waar hij iedere behandeling pertinent weigerde. Uiteindelijk zou hij 14 jaar vast zitten. Nu is Max vrij maar de traumatische tijd die achter hem ligt weerhoudt hem ervan alsnog zijn weg in de samenleving te vinden. Hoe kan het dat hij zo lang heeft vast gezeten? Is het TBS-systeem wel ingericht voor weerbarstige jongens zoals hij? In Max, een Leven in TBS gaat hij op zoek naar antwoorden. Bestaat er zoiets als genoegdoening in zijn situatie en zal Max zijn leven weer op kunnen pakken?